Gruszki występują w wielu odmianach. Poniżej możesz przeczytać o najbardziej znanych odmianach jesiennych.
Bera Hardego
Bera Hardego ma owoce duże, żółte, mocno złotawą rdzą pokryte. Mięsiwo posiada delikatne, rozpływające, bardzo słodkie, aromatyczne. Dojrzewa w październiku i daje się przetrzymać przez listopad. Drzewo wielkie, silnie i zdrowo rośnie. Na mrozy dosyć wytrzymałe, zwłaszcza o ile rośnie w miejscach suchych na ziemiach lżejszych, więcej piaszczystych. Znakomicie udaje się na gruntach lekkich, piaszczystych. Rodzi nie zbyt wcześnie ale obficie i corocznie, o ile drzewo jest nawożone. Z powodu zbyt wielkich owoców wymaga osłoniętego miejsca od wiatrów.
Odmiana ta wybornie nadaje się na podkładkę przewodnią do szczepienia na niej odmian słabo rosnących.
W sadach krzaczastych bardzo dobrze udaje się i jest do tej uprawy zalecana.
Bera lyońska
Bera lyońska ma owoce dosyć duże, złoto-żółte, z czerwonym rumieńcem. Mięsiwo posiada rozpływające, soczyste, winkowato-słodkie. Dojrzewanie wypada w październiku, w zimnej piwnicy trwa do końca listopada. Na targach bardzo chętnie jest nabywana, przewozy znosi doskonale. Drzewo bardzo silnie i zdrowo rośnie, wymaga ziemi dobrej, gliniastej, żyznej, ciepłej i dostatecznie wilgotnej. Owocowanie rozpoczyna późno, rodzi nadzwyczaj obficie.
Do uprawy krzaczastej bardzo dobrze się nadaje.
Le Bron
Le Bron ma owoce duże, podłużne, zielone, w czasie dojrzewania jasno-żółte. Mięsiwo posiada miękkie, soczyste, winkowato-słodkie. Dojrzewa na początku października i w dobrej, chłodnej piwnicy może przetrwać do końca listopada. Drzewo o średnim wzroście rośnie dosyć bujnie, gałęzie rozkłada rzadko i wznosi je do góry. Na mrozy dosyć wytrzymałe, lecz z powodu wielkich owoców należy sadzić w miejscu zasłoniętym od wiatrów.
Diuszesa Wiliamsa.
Diuszesa Wiliamsa ma owoce wielkie, żółtawe z czerwonym rumieńcem. Mięsiwo posiada dosyć smaczne, słodko-kwaskowate. Dojrzewa przez październik i listopad. Drzewo dosyć silne, bujnie rosnące o gałęziach obwisłych. Na mróz w młodości dosyć czułe, lecz w starszym wieku jest dosyć wytrzymałe. Gruntu wymaga bardzo żyznego, gliniastego, ciepłego i umiarkowanie wilgotnego. Owocuje wcześnie, corocznie i dosyć obficie.
Salisbury
Salisbury ma owoce średnie, złoto-żółte, ordzawione. Mięsiwo posiada masłowate, rozpływające się, nadzwyczaj soczyste i aromatyczne, bardzo smaczne. Dojrzewa w październiku i w zimnej piwnicy może przetrwać do połowy listopada. Drzewo dosyć duże, rośnie dosyć silnie i tworzy koronę wysoką, stożkowatą, rzadką, o gałęziach cienkich zwieszonych. Bardzo dobrze rośnie i owocuje prawie na każdej ziemi, nawet na suchych, piaszczystych gruntach, wśród niewielu gruszek udaje się ona znakomicie. Na mróz wytrzymała, w czasie większych suszy wymaga obfitego zalewania i zasilania nawozami. Rodzi wcześnie, bardzo obficie i corocznie, o ile drzewo jest odpowiednio nawożone.
De Tongres
De Tongres ma owoce duże , podługowate, ciemno-zielone z czerwonym rumieńcem, ordzawione w czasie dojrzewania żółte. Mięsiwo posiada półmasłowate bardzo soczyste, kwaskowato-słodkie, aromatyczne. Dojrzewanie rozpoczyna się w połowie października i trwa do połowy listopada. Przewozy najdalsze znakomicie znosi. Drzewo rośnie dosyć bujnie, sztywno, owoce osadzone na gałęziach i pędach grubszych trzymają się na drzewie bardzo mocno. Na mrozy dosyć wytrzymałe, lubi położenie więcej wilgotniejsze, bo na suchszych ziemiach owoce wyrastają niewielkie i czasami od środka zaczynają się lęgnąć. Lęgnięcie owoców spotykać się daje częściej w okolicach południowych. Rodzi wcześnie i obficie.
